مکانیسم اثر کود گوگرد در خاک

بیشتر گوگرد موجود در خاک به صورت مواد آلی یافت می شود و این شکل در دسترس گیاهان نیست. برای اینکه  گوگرد در دسترس گیاهان قرار بگیرد  ابتدا باید از ماده آلی آزاد شود و روند مینرالیزاسیون را طی کند.

فرآیند مینرالیزاسیون نتیجه فعالیت میکروبی است. در این فرایند گوگرد به فرم سولفات (SO4-2) تبدیل می شود که به راحتی در دسترس گیاهان  قرار می گیرد. این فرایند تحت تأثیر نسبت C / S ، دما و رطوبت است. به دلیل بار منفی  فرم معدنی سولفات (SO4-2) در خاک قابل تحرک است. بی تحرکی گوگرد فرایندی متضاد است که در آن سولفات موجود به شکل ارگانیک برگردانده می شود.

افزایش سولفات در دسترس گیاه باید از طریق آزمایش خاک تأیید شود. تبدیل آهسته گوگرد عنصری به سولفات موجود در خاک می تواند یک مزیت باشد. چون میزان بالای گوگرد عنصری می تواند هر چند سال یک بار در خاک هایی که برای همه محصولات زراعی نیاز به گوگرد دارند یا به مدت طولانی محصولات غنی از گوگرد مانند یونجه و سایر محصولات علوفه ای کشت می شوند، استفاده شود.

کودهای حاوی گوگرد به صورت تیوسولفات ، مانند تیوسولفات آمونیوم مایع نیز باید توسط میکروب های موجود در خاک به فرم سولفات اکسیده شوند. با این حال ، اکسیداسیون این فرم سریع است و می توان آنرا به صورت سالیانه استفاده کرد. تیوسولفات آمونیوم را می توان قبل ، حین یا بعد از کاشت استفاده کرد. اما تماس مستقیم با برگ های گیاه ممکن است باعث سوزاندن برگ شود.

کود دامی نیز می تواند گوگرد را در کنار سایر مواد مغذی گیاه تأمین کند ، اما میزان گوگرد و تعادل آن با سایر مواد مغذی در این کودها متغیر است و برای تعیین نیازهای نسبی باید از طریق آنالیز کود به همراه آزمایش خاک تعیین شود.

مقدار مصرف کود گوگرد در کشاورزی

نیتروژن و گوگرد برای سنتز پروتئین در گیاهان مهم هستند. تعادل صحیح مواد مغذی مخصوصاً برای محصولات دارای گوگرد زیاد مانند کلزا و یونجه بسیار مهم است.

کلزا نیتروژن و گوگرد را با نسبت حدوداً پنج به یک (به عنوان مثال ، ۲۰ لیتر در لیتر در هکتار به ازای ۱۰۰ لیتر در هکتار) برای بهینه سازی پروتئین ، سنتز روغن و بازدهی مطلوب نیاز دارد. استفاده از مقادیر بالای نیتروژن بدون گوگرد می تواند منجر به بازدهی کمتر محصولات شود.

به طور کلی ، هر چه اندازه ذرات  کود ریزتر باشد هم بهتر با خاک مخلوط می شود و هم سریعتر به سولفات تبدیل می شود. استفاده از کودهای حاوی گوگرد عنصری با سرعت بیشتری به سولفات در دسترس گیاه تبدیل می شوند.

هنگام پخش کود گوگرد بر روی سطح خاک چرخه انجماد ، ذوب و خشک شدن خاک باعث پراکنده شدن گرانول ها و کاهش بیشتر اندازه ذرات گوگرد می شود تا میکروارگانیسم های خاص خاک بتوانند گوگرد عنصری را به سولفات-گوگرد برای استفاده گیاه تبدیل کنند. تبدیل گوگرد عنصری به سولفات در خاکهای سرد و خشک ممکن است بسیار آرام صورت بگیرد.

پیش بینی دقیق میزان تبدیل گوگرد عنصری به سولفات به دلیل حساسیت به انواع خاک و شرایط محیطی دشوار است. بسته به محصول ، گوگرد عنصری باید حدود دو سال یا بیشتر از قبل از کشت در خاک استفاده شود تا اگر محصول به سولفات – گوگرد نیاز داشته باشد زمان لازم برای تبدیل سولفات فراهم باشد.